Een erg persoonlijk verhaal om maar weer eens te beginnen met het blogje.. Een persoonlijke Final countdown…

Meer dan 20 jaar geleden zat ik op het toilet, the Final Countdown speelde op de achtergrond, had net een stickie gerookt…

In mijn eigen gedachten en fantasieën verzonken zat ik daar, even weg van de drukke wereld om me heen, gewoon genietend van de “flow of nature”…

Hoor ik ineens de auto van mijn grootvader oprijden, lichte paniek ontstaat… maar ik geniet nog steeds van wat ik aan het doen ben 🙂

Kort daarna wordt er op de deur geklopt, “Kurt, ben je bijna klaar, we gaan rijden”. De stem van mijn grootvader… (voor de Nederlanders, in België leer je rijden zonder rijschool, komt vast nog een ander item voor;) ).

Die lichte paniek van net slaat om in regelrechte, volle paniek! “Ow, shit, my God en niet nu” schieten door het hoofd, geven we niet aan toe, “ja, ik ben klaar” galmt  uit het hokje…

Stoned als een garnaal neem ik plaats achter het stuur, een grote “L” prijkt op de achterruit, Bompa zegt dat we kunnen…

“Vanaf 50 km/h kan hij in z’n 4de… Huh?? We rijden al 80… Euh ja, we mogen 50 en je rijdt nog steeds in z’n 2…. ok, we doen het rustig aan, zetten in z’n 5 en cruisen lekker door… fijn dat geluid van een Volvo-diesel… rustgevend… chill!!”

Side note, optrekken in vijfde versnelling lukte bijna, bochten ook 😉

Met het zweet op het voorhoofd weer de auto teruggebracht, en ik was niet de enige met dat zweet 😉

Sidenote2: Bompa was de echte punker in de familie 🙂

Dank u Bompa voor alle lessen! Ik denk dat ik het nu kan 🙂