Soms komt er wel eens wat voorbij om te kijken wat je nou eigenlijk aan het doen bent
Vaak is het maar al te makkelijk om te denken dat het gene je met je normale zintuigen ervaart aan te nemen als “Dit is alles wat er is”. Gelukkig is er meer dan dat! En genoeg om te ontdekken en jezelf dus af te vragen “Hoezo, alleen?”
Te vaak zijn we als mensen overtuigd geraakt dat we alles moeten kunnen beredeneren, ook al weten we intussen dat we al onze beslissingen met name onbewust maken. Zo ook met onze zintuigen, iedereen kent wel het gevoel dat er iemand naar je kijkt, ook al kan je die ander niet zien, uiteindelijk blijkt je gevoel toch echt te kloppen.
Als mens verwerken we slechts 1-2% van alle prikkels die ons bereiken bewust in ons brein, hoe mooi zou het zijn als we dit al kunnen verdubbelen, wat zouden we allemaal waarnemen waar we ons hiervoor onbewust van waren, of wordt ons brein dan overbelast?
Soms gebeurt het dat je even in een modus terecht komt waardoor je ontzettend veel meer oppikt dan ervoor. Een vriendin vertelde me laatst dat toen ze in het bos liep opeens ieder geluidje, iedere geur en iedere beweging van het kleinste grassprietje ook kon oppikken, in ieder geval veel meer dan ze tot nog toe ooit had gedaan. Het was overweldigend en tegelijk een bewustwording over de dingen die je normaal volkomen (on)bewust negeert.
Sirenes bestaan echt, als je ze maar wil zien, meestal zingen ze, deze vond het leuk een boek te lezen en stil te zijn
Als je er voor open wil en durft te staan ben ik er van overtuigd dat er nog veel meer te zien is. Sommige dingen kan je met fotografie vastleggen zoals de foto’s die hier omheen staan, maar hoe vaker je even het harde denken durft uit te schakelen hoe meer je andere prikkels binnen kan laten komen. Op die manier spot ik vaak wild waar iedereen anders aan voorbij loopt, vooral de mensen die krampachtig op zoek zijn naar dat wild, mensen met hele grote telelenzen op de camera die achter ieder struikje staan te loeren lopen zo een groot edelhert met imposant gewei voorbij dat ze staat aan te staren.
Op momenten van hoge vermoeidheid waarbij je hoofd het soms lastig heeft met nadenken kan je op bijzondere wijze verrast worden door nog veel meer abstractere ontmoetingen. De meesten hebben wel eens een “geest” gezien in een ooghoek, op het moment dat je focust op wat je meent waar te nemen is het weg. Het is weg omdat je rationele geest het dan gaat overnemen en we er inmiddels in geloven dat die dingen niet bestaan en weg is je waarneming. Sta ervoor op en heel af en toe lukt het om ook die zaken scherp op je netvlies te krijgen zonder dat het verdwijnt.
Schakel af en toe je denken eens uit en laat toe wat er dan op je afkomt, welke inspiratie dat oplevert. Stop eens met nadenken over iets waar je een oplossing voor wil hebben, ga naar buiten, sluit misschien je ogen en loop gewoon doelloos rond, de kans is groot dat het antwoord je zo ingefluisterd wordt, door jezelf…
Af en toe laat ze zich zien, niet de hele tijd, even knipperen met de ogen en ze is weer weg
Op een vroege herfstochtend wandel je door een stil en verlaten bos, de zon is net op en je vraagt jezelf af wat deze dag je gaat brengen. Je daalt af langs een pad dat je niet eerder gezien hebt, je mijmert, je luistert naar de vogels en snuift de vochtige lucht op die zichtbaar aanwezig is, plots is het vocht zichtbaar en tastbaar…